3 Haziran 2007 Pazar

Bilderberg Group /1

Bilderberg Group

The Bilderberg Group is a group of influential people, mostly politicians and business people, whose existence and activities are private, and due to its secretive nature is the subject of numerous conspiracy theories. The group meets annually at five-star resorts throughout the world, normally in Europe, although sometimes in America or Canada. It has an office in Leiden, South Holland.

Although the group has no official name, the "Bilderberg Group" title comes from what is generally recognized to be the location of its first official meeting in 1954: the Bilderberg Hotel in Arnhem, the Netherlands.

The group has been depicted as an international cabal of the influental and the affluent: politicians, financiers, and media and business moguls; the elite of the elite. Some believe that they have dictated national policies, rigged (or outright stolen) national elections, caused wars, recessions, and ordered murders and ousters of world leaders such as American president John F. Kennedy and British Prime Minister Margaret Thatcher.

The original intention of the Bilderberg group was to further the understanding between Western Europe and North America through informal meetings between powerful individuals. Each year, a "steering committee" devises a selected invitation list with a maximum of 100 names; invitations are only extended to residents of Europe and North America. The location of their annual meeting is not secret, and the agenda and list of participants are openly available to the public, but the topics of the meetings are kept secret: they are not published, and attendees pledge not to divulge what was discussed. The official stance of the Bilderberg Group is that their secrecy prevents these individuals' discussions from being manipulated by the media. However, social class-related exclusivity is considered by many to be the primary motive. Security is managed by military intelligence.

Perspectives on the nature of the group

The stated reason for the group's secrecy is that it enables people to speak freely without the need to carefully consider how every word might be interpreted by the mass media. However, as many of the attendees have gained their power through the democratic process, it is debatable if it is morally desirable for them to exercise their power off the record. This secrecy has led conspiracy researchers to claim that the meetings have a sinister purpose; that they are merely a front for the Round table groups, or even a semi-public front for the Illuminati or assorted other secret societies.

The Bilderberg Group has been described as:

  • A "discussion group" of politicians, media moguls, academics and business leaders

  • An exclusive international lobby of the power elite of Europe and North America, capable of influencing international policy

  • A capitalist secret society operating entirely through self-interest.

Attendees of Bilderberg include central bankers, defense experts, mass media press barons, government ministers, prime ministers, royalty, international financiers and political leaders from Europe and America.Some of the Western world's leading financiers and foreign policy strategists attend Bilderberg. Donald Rumsfeld is an active Bilderberger - so is Peter Sutherland from Ireland, a former European Union commissioner and chairman of Goldman Sachs and of BP. Rumsfeld and Sutherland served together in 2000 on the board of the Swedish/Swiss energy company ABB. Former US Deputy Defense Secretary and current World Bank head Paul Wolfowitz is also a member, as is Roger Boothe, Jr. The group's current chairman is Étienne Davignon, the Belgian politician and businessman.

Wikipedia


In the News ...


2005

Inside the secretive Bilderberg Group BBC - October 7, 2005

Bilderberg's head Viscount Davignon plays down the group's role in setting the international agenda.

How much influence do private networks of the rich and powerful have on government policies and international relations? One group, the Bilderberg, has often attracted speculation that it forms a shadowy global government. As part of the BBC's Who Runs Your World? series, Bill Hayton tries to find out more.

Every year since 1954, a small network of rich and powerful people have held a discussion meeting about the state of the trans-Atlantic alliance and the problems facing Europe and the US.

Organised by a steering committee of two people from each of about 18 countries, the Bilderberg Group (named after the Dutch hotel in which it held its first meeting) brings together about 120 leading business people and politicians.

At this year's meeting in Germany, the audience included the heads of the World Bank and European Central Bank, Chairmen or Chief Executives from Nokia, BP, Unilever, DaimlerChrysler and Pepsi - among other multi-national corporations, editors from five major newspapers, members of parliament, ministers, European commissioners, the crown prince of Belgium and the queen of the Netherlands.

"I don't think (we are) a global ruling class because I don't think a global ruling class exists. I simply think it's people who have influence interested to speak to other people who have influence," Viscount Davignon says.

"Bilderberg does not try to reach conclusions - it does not try to say 'what we should do'. Everyone goes away with their own feeling and that allows the debate to be completely open, quite frank - and to see what the differences are.

"Business influences society and politics influences society - that's purely common sense. It's not that business contests the right of democratically-elected leaders to lead".

For Bilderberg's critics the fact that there is almost no publicity about the annual meetings is proof that they are up to no good. Jim Tucker, editor of a right-wing newspaper, the American Free Press for example, alleges they organise wars and elect and depose political leaders. He describes the group as simply 'evil'. So where does the truth lie?

Professor Kees van der Pijl of Sussex University in Britain says such private networks of corporate and political leaders play an informal but crucial role in the modern world.

"There need to be places where these people can think about the main challenges ahead, co-ordinate where policies should be going, and find out where there could be a consensus."

'Common sense'

Will Hutton, an economic analyst and former newspaper editor who attended a Bilderberg meeting in 1997, says people take part in these networks in order to influence the way the world works, to create what he calls "the international common sense" about policy.

"On every issue that might influence your business you will hear at first-hand the people who are actually making those decisions and you will play a part in helping them to make those decisions and formulating the common sense," he says.

And that "common sense" is one which supports the interests of Bilderberg's main participants - in particular free trade. Viscount Davignon says that at the annual meetings, "automatically around the table you have internationalists" - people who support the work of the World Trade Organisation, trans-Atlantic co-operation and European integration.

Bilderberg meetings often feature future political leaders shortly before they become household names. Bill Clinton went in 1991 while still governor of Arkansas, Tony Blair was there two years later while still an opposition MP. All the recent presidents of the European Commission attended Bilderberg meetings before they were appointed.

'Secret Government'

This has led to accusations that the group pushes its favoured politicians into high office. But Viscount Davignon says his steering committee are simply excellent talent spotters. The steering committee "does its best assessment of who are the bright new boys or girls in the beginning phase of their career who would like to get known."

"It's not a total accident, but it's not a forecast and if they go places it's not because of Bilderberg, it's because of themselves," Viscount Davignon says.

But its critics say Bilderberg's selection process gives an extra boost to aspiring politicians whose views are friendly to big business. None of this, however, is easy to prove - or disprove.

Observers like Will Hutton argue that such private networks have both good and bad sides. They are unaccountable to voters but, at the same time, they do keep the international system functioning. And there are limits to their power - a point which Bilderberg chairman was keen to stress, "When people say this is a secret government of the world I say that if we were a secret government of the world we should be bloody ashamed of ourselves."

Informal and private networks like Bilderberg have helped to oil the wheels of global politics and globalisation for the past half a century. In the eyes of critics they have undermined democracy, but their supporters believe they are crucial to modern democracy's success. And so long as business and politics remain mutually dependent, they will continue to thrive.



2004

The Ultimate Conspiracry - 50th anniversary

June 3, 2004 - BBC

The Bilderberg group, an elite coterie of Western thinkers and power-brokers, has been accused of fixing the fate of the world behind closed doors. As the organisation marks its 50th anniversary, rumours are more rife than ever.

Given its reputation as perhaps the most powerful organisation in the world, the Bilderberg group doesn't go a bundle on its switchboard operations.

Telephone inquiries are met with an impersonal female voice - the Dutch equivalent of the BT Callminder woman - reciting back the number and inviting callers to "leave a message after the tone".

Anyone who accidentally dialled the number would probably think they had stumbled on just another residential answer machine.


Leiden in Holland, the inauspicious base of the Bilderberg group

But behind this ultra-modest façade lies one of the most controversial and hotly-debated alliances of our times.

On Thursday the Bilderberg group marks its 50th anniversary with the start of its yearly meeting.

For four days some of the West's chief political movers, business leaders, bankers, industrialists and strategic thinkers will hunker down in a five-star hotel in northern Italy to talk about global issues.

What sets Bilderberg apart from other high-powered get-togethers, such as the annual World Economic Forum (WEF), is its mystique.

Not a word of what is said at Bilderberg meetings can be breathed outside. No reporters are invited in and while confidential minutes of meetings are taken, names are not noted.

The shadowy aura extends further - the anonymous answerphone message, for example; the fact that conference venues are kept secret. The group, which includes luminaries such as Henry Kissinger and former UK chancellor Kenneth Clarke, does not even have a website.

In the void created by such aloofness, an extraordinary conspiracy theory has grown up around the group that alleges the fate of the world is largely decided by Bilderberg.

In Yugoslavia, leading Serbs have blamed Bilderberg for triggering the war which led to the downfall of Slobodan Milosevic. The Oklahoma City bomber Timothy McVeigh, the London nail-bomber David Copeland and Osama Bin Laden are all said to have bought into the theory that Bilderberg pulls the strings with which national governments dance.

And while hardline right-wingers and libertarians accuse Bilderberg of being a liberal Zionist plot, leftists such as activist Tony Gosling are equally critical.

A former journalist, Mr Gosling runs a campaign against the group from his home in Bristol, UK.

"My main problem is the secrecy. When so many people with so much power get together in one place I think we are owed an explanation of what is going on.

Mr Gosling seizes on a quote from Will Hutton, the British economist and a former Bilderberg delegate, who likened it to the annual WEF gathering where "the consensus established is the backdrop against which policy is made worldwide".

"One of the first places I heard about the determination of US forces to attack Iraq was from leaks that came out of the 2002 Bilderberg meeting," says Mr Gosling.

But "privacy, rather than secrecy", is key to such a meeting says Financial Times journalist Martin Wolf, who has been invited several times in a non-reporting role.

"The idea that such meetings cannot be held in private is fundamentally totalitarian," he says. "It's not an executive body; no decisions are taken there."

As an up-and-coming statesmen in the 1950s, Denis Healey, who went on to become a Labour chancellor, was one of the four founding members of Bilderberg (which was named after the hotel in Holland where the first meeting was held in 1954).

His response to claims that Bilderberg exerts a shadowy hand on the global tiller is met with characteristic bluntness. "Crap!"

"There's absolutely nothing in it. We never sought to reach a consensus on the big issues at Bilderberg. It's simply a place for discussion," says Lord Healey.

Formed in the spirit of post-war trans-Atlantic co-operation, the idea behind Bilderberg was that future wars could be prevented by bringing power-brokers together in an informal setting away from prying eyes.

"Bilderberg is the most useful international group I ever attended. The confidentiality enabled people to speak honestly without fear of repercussions.

"In my experience the most useful meetings are those when one is free to speak openly and honestly. It's not unusual at all. Cabinet meetings in all countries are held behind closed doors and the minutes are not published."

That activists have seized on Bilderberg is no surprise to Alasdair Spark, an expert in conspiracy theories.

"The idea that a shadowy clique is running the world is nothing new. For hundreds of years people have believed the world is governed by a cabal of Jews.

"Shouldn't we expect that the rich and powerful organize things in their own interests. It's called capitalism.

Bilderberg neden yazılmaz?

Toplantıya dâvet edilmem ülke içerisinde hayli gürültü kopardı. Bilderberg yolculuğum, Türkiye'den bir internet sitesinin örgütü çok yakından izleyen bir gruba yönelttiği, "Acaba neden çağrılmış olabilir?" sorusu sebebiyle uluslararası kamuoyunun da dikkatine sunulmuş oldu.

Bu yıl Bilderberg toplantısına benden başka beş kişi daha katıldı Türkiye'den: Koç Holding'in patronu Mustafa Koç, Boyner Holding'ten Ümit Boyner, Ak Parti İstanbul Milletvekili Egemen Bağış, ARI Grubu lideri Kemal Köprülü ve Bilgi Üniversitesi'nden Sabah yazarı Soli Özel...

Toplantı bitmiş, Washington'a gidecek Soli Özel bizden önce yollara düşmüş, havaalanına gitmek üzere aracımızı beklerken, Mustafa Koç, Ahmet Hakan'ın o gün Hürriyet'te çıkan yazısını Blackberry cihazından teker teker hepimize okuttu. Ahmet Hakan, "Bilderberg Fehmi Koru'yu dâvet ettiğine, Fehmi Koru da dâveti kabul edip gittiğine göre bir büyük komplo miti sona erdi" diyordu özetle... Keşke hayat bu kadar düz olsa Ahmet... Yazıyı beğenen Ümit Boyner, bana dönüp, "Siz de yazmayı düşünüyor musunuz?" diye sorduğunda şu cevabı verdim: "Elbette yazacağım."

Haklarını yemeyeyim, grup üyelerinden biri bile, "Sakın yazma" demedi.

DÂVET EDİLECEĞİMİ ÖNGÖRMÜŞTÜM

Arkamdan "Katılmam demişti, katıldı" türü nice yâveler okudunuz. Okuduklarınızın çoğu gibi bu iddia da fostu. Bakın, bir yıl önce (13 Mayıs 2005), Bilderberg konusunda kendimle ilgili nasıl bir öngörüde bulunmuşum:

"Ara sıra, 'Acaba beni ne zaman dâvet ederler?' beklentimin depreşmesinin sebebi bu işte. Öyle ya, üç yıldır üzerindeki 'esrar perdesi' Türkiye sayesinde hafifçe aralanıyor Bilderberg'in, aranızda kabul etmeyenler çıksa bile, ben bu gelişmeyi biraz da kendime bağlıyorum... Eğer bu bir hüsnü kuruntu değilse, adamlar belki de, 'Onu da çağıralım da ilgisi iyice pörsüsün' diyebilirler... / Şimdi yazacağımı ise hüsnü kuruntu sayabilirsiniz: Üç yıldır yaşanan gizliliğin adım adım delinmesi olayını, toplantı planlayıcıları arasında bulunan bu sütunun tiryakisi bir Bilderbergçi'ye borçlu olabiliriz; adam (veya kadın) oraya beni de dâvet edebilmek için, bu üç yılı bilerek yaşatmış olabilir örgütüne..."

O gün yazarken içimde 'acaba?' sorusunu taşıyor olsam bile, bugün yüzde 100 doğru olduğuna inandığım bir öngörü bu. Hürriyet yazarı Ertuğrul Özkök, sağolsun, her şey olup bittikten sonra yazdığı yazıda, Bilderberg'e dâvet edilmem sürecini şöyle özetlemiş: "Türkiye'den Bilderberg'e gidecekleri, çok tanınmış iki üç iş insanı belirler. / Bu çevre, bu yıl Türkiye'den gidecekler arasına Yeni Şafak Gazetesi'nin yazarı Fehmi Koru'yu da ekledi. / Bana göre güzel bir karardı."

ULUSLARARASI SORUN DA OLDUM

Toplantıya dâvet edilmem ülke içerisinde hayli gürültü kopardı, bunu az çok biliyorsunuzdur. Bilderberg yolculuğum, Türkiye'den bir internet sitesinin örgütü çok yakından izleyen bir gruba yönelttiği, "Acaba neden çağrılmış olabilir?" sorusu sebebiyle uluslararası kamuoyunun da dikkatine sunulmuş oldu.

Gruptan Tony Gosling'in beyan ettiği tahmini şu: "Bilderberg'i yüksek sesle eleştiren birinin neden dâvet edilmiş olabileceğini soranlar çıkıyor; cevabım ancak eleştirileri en etkili olanların dâvet edildiğidir. Bilderberg'in en korktuğu, dünya basınının merceği altına alınmaktır. Koru, sessiz kalmaya ve kendileriyle 'dost' olmaya ikna etmeleri gereken biri. Bilderberg toplantısının ana amacı, özel bir halkla ilişkiler taktiği kullanarak, Koru gibi serseri mayınları kendilerinin NeoLiberal Küreselleşme, Dünya Hükümeti gündemlerine dahil etmektir."

Güzel bir cevap ama, Tony Gosling'in yaptığı da bir tahminde bulunmaktan ibaret. Bildiğim kadarıyla, sert eleştirileriyle tanınmış birinin toplantıya dâveti Bilderberg tarihinde bir ilk; benden önce böyle bir dâvet daha olmadı ki, "Ancak eleştirileri çok etkili olanları dâvet ederler" denilebilsin...

Ona yöneltilen benimle ilgili "Acaba neden dâvet edildi?" sorusu hâlâ cevabını bekliyor. Aklımdan, hepsi de gönlüme hoş gelen onlarca muhtemel sebep geçiyor, soruya kendim cevap vermeye kalktığımda; özellikle Ottawa'ya gittiğim günden başlayarak medyada sürdürülen tartışmalara baktığımda ise olumsuz tahminler yürütmem gerektiğini anlıyorum. Kısacası, "Neden dâvet edildi?" sorusuna herkesi -ve kendimi- tatmin edecek kestirme bir cevabım yok...

En mâkul açıklamayı dolaylı da olsa Ertuğrul Özkök Hürriyet'te çıkan benimle ilgili yazısında verdi. Bilderberg'in dâvetini 'güzel', benim dâveti kabulümü de 'yürekli' diye nitelendiren Doğan Medya Grubu'nun önemli adamı, "Gelsin, Hürriyet'in ve Doğan Medya Grubu'nun haber ve sayfa toplantılarına da katılsın" teklifinde bulundu aynı yazıda. Bir gazetenin ve yayın grubunun mahrem toplantılarını başka bir gazetenin mensubuna sonuna kadar açması âdetten değildir; bu jest grubunun bana güvenini göstermesi bakımından önemli. Teklif olarak kalacak olsa da güzel bir jest.

"Acaba" diyorum, "Bilderbergçiler de benzer bir değerlendirmeden hareketle ve 'gelsin-görsün-yazsın' düşüncesiyle beni toplantılarına dâvet etmiş olmasınlar?"

GELECEK YIL İSTANBUL'DA

Aslında, Bilderberg'e katılan gazetecilerin kendilerini bağlı saymaları gereken kural o kadar da ters ve geleneklere aykırı değil. Dâvetlilere gönderilen ilk belgeden başlayarak sürekli uyarıldığınız, toplantılar sırasında yansıtmalarla da hatırlatılan tek bir kural var: "İşittiklerini yazma" diyen yok, yalnızca "Yazarsan, hangi görüşün kime ait olduğunu belirtme" deniliyor. Yani insanlar konuşurken kendilerini söylediklerinden dolayı hesaba çekilecekleri baskısından uzak hissetsinler diye konulmuş şu ünlü 'off-the-record' kuralı... Son üç yıldır, katılanların adlarını ve içeride hangi konuların ele alındığını toplantı bittiğinde kendileri açıklıyorlar zaten... Bu bakımdan, günlerdir burada yazdıklarım, toplantıda ele alınan konulara dair aktardıklarım, Bilderbergçilerin kurallarına aykırı değil...

Öyleyse, o kadar önemli gazetecinin katıldığı toplantı neden dünya medyasında hemen hiç yer almıyor? Toplantıya her yıl dâvet edilen gazetecilerin sessizliği onlara farklı bir kural uygulandığını düşündürüyor. Belki de sürekli dâvet edilmeyi ancak susarak garantiye alabiliyorlar. Bir defalığına çağrılan gazeteciler ise, muhtemelen, daha sonra yeniden çağrılmayı umarak sessiz kalıyorlar...

Çok insanî bir duygu bu. Ancak televizyon ekranlarında izleyebileceğiniz dünya liderleriyle aynı mekânda bulunmak, birlikte yemek kuyruğuna girmek, aynı masayı ve sohbeti paylaşmak, kendilerine ilk isimleriyle hitap edip soru yöneltmek... Yazılarını ve kitaplarını okuyup durduğunuz araştırmacı, düşünür ve politika kuramcılarıyla görüş alışverişinde bulunmak... Ülkelerinde karar alma mekanizmaları içerisinde yer alan bürokratlar veya uluslararası örgüt yöneticilerinin ağzından öngörüler dinlemek...

Sadece müthiş bir "Sonunda bu işi becerdim" duygusu vermez bu gelişme bir gazeteciye, aynı zamanda gözünü açarak meslekî performansına da olumlu katkılarda bulunur. Sürekli katılan biri olmayı, tatillerini büyük patronlarla, dünya liderleriyle geçirmeyi de hayal ediyordur çağrılan meslektaşlar...

Gelecek yıl Bilderberg toplantısı İstanbul'da yapılacak; Ottawa'dan "İstanbul'daki toplantıda da buluşalım" temennisiyle uğurlandım. Eğer yine çağırırlarsa, Bilderberg'in İstanbul toplantısından izlenimlerimi de yazarım.

Bilderberg'te Irak ve İran'ı tartışmak...

Geçen yıl yapılan konuşmalardan Irak konusuna bir yaklaşım örneği sunayım: "Planımız, T. E. Lawrence'a ait 'bir şeyi biz mükemmel yapacağımıza şöyle böyle de olsa Araplar kendileri yapsın' ilkesidir.

Bir örgütün etkin olması için üyelerinin nitelikleri elbette önemlidir de, Bilderberg'in imajını, gelişen olayları etkilemesi parlatıyor. Kulaktan dolma da olsa global kamuoyuna bir biçimde yansıyan Bilderberg tartışma konuları ile dünya gündemi çoğu kez örtüşüyor; 'dışarıdan' bakıldığında, Bilderberg, dünyanın gidişini etkileyen bir örgüt...

Acaba öyle mi? Bu kabulü nasıl test edebiliriz?

Yıllardır yakından izlesem de hep 'dışarıdan' baktığım konuya bu defa 'içeriden' de bakış atabilecek durumdayım. Üç günlük notlarım var elimde. Ancak, o kadar çok konu üzerinde ve öylesine dağınık konuşuldu ki, hepsini buraya aktarsam mâlumat yükü altında kalma tehlikesi var. Bir de, henüz taze konuşulmuş konuların olaylarla sınanması hayli zaman alacaktır; son toplantıda yapılan konuşmalarla sınırlı kalmak bu bakımdan anlamsız...

Acaba bulduğum şu formül sizin için de mantıklı mı? Aktaracağım notları bizi en fazla ilgilendiren bir-iki konuyla sınırlamak ve yalnız bu yıl konuşulanları değil, geçen yılın toplantısında aynı konuda neler söylendiğini de sizlere aktarmak... Toplantılarda Irak ve İran'tan hareketle söylenenlere bir göz atmaya ne dersiniz?

Irak hakkında bu yıl söylenenler

Genel hatlarıyla belirlenebilecek amaçlar şunlar: ABD'ye, müttefikleri ve dostlarına karşı girişilebilecek saldırıları ne pahasına olursa olsun engellemek... Arap Dünyasında daha sağlıklı siyasî ve ekonomik kalkınma imkânlarını geliştirmek... Ahmedinejad'ın cumhurbaşkanı seçilmesiyle başlayan '2. İran Devrimi'nin taşıdığı tehditleri sınırlamak... İsrail-Filistin ihtilâfının zorladığı sıkıntıların etkisini azaltmak...

Bunları gerçekleştirmek için Irak'ta yapılması gerekenler de şunlar: Irak'ın yeni kurulan hükümetinin başarılı olmasına yardım etmek ve böylece yarısı boş bardağı doldurmaya başlamak... Bir yandan güvenliği pekiştirirken bir yandan da toplumsal uzlaşıyı getirecek kapsamlı bir paketi uygulamaya koymak... Körfez Güvenlik örgütünü sağlamlaştırmak... Yanyana yaşayacak İsrail ve Filistin ayrı devletleri için daha etkin tavır almak...

Bu konular tartışılırken, önümüzdeki süreçte Türkiye'nin daha aktif bir rol oynayabileceği de ifade edildi ve görüş bayağı taraftar buldu.

Ve geçen yıl konuşulanlar

Bilderberg, geçen yıl, 5-8 Mayıs tarihleri arasında, Almanya'nın Rottach-Egern beldesinde toplanmıştı. Orada da gündemin en önemli maddelerinden biri, tahmin edilebileceği üzere, Irak'tı. O toplantının geniş özeti var elimde; hayretimi çeken, aradan geçen bir yıl içerisinde havanın ne kadar değiştiği... Bu yıl, neredeyse "Her şeye sıfırdan başlamalıyız" teklifleri dinledim; oysa geçen yılın katılımcıları daha umutlu konuşmalar yapmışlar.

Geçen yıl yapılan konuşmalardan Irak konusuna bir yaklaşım örneği sunayım: "Planımız, T. E. Lawrence'a ait 'bir şeyi biz mükemmel yapacağımıza şöyle böyle de olsa Araplar kendileri yapsın' ilkesidir. Özgürleştirme işgalle devam etti, şimdi ise Irak'ın ortağıyız; bu safhayı kendine-güven dönemi izleyecek. Dört konu üzerinde yoğunlaşıyoruz: Güvenlik inşası, siyasî yönetim, ekonomiyi yeniden inşa ve teröristleri öteki Iraklılardan ayırmayı mümkün kılacak stratejik iletişim..."

Bu konuşmanın yapıldığı umut dolu oturumda, "Konuya bir tek Irak'ta başarılı olma sınırlamasını aşarak yaklaşmalıyız; NATO'nun yaptığı gibi İran'ı da içine alacak biçimde Ortadoğu'ya bir bütün olarak bakmalıyız" diyen de çıkmış...

Bu tür konuşmaları geçen yıl dinleyenler, aradan geçen 400 gün içerisinde Irak'ta işlerin sarpa sardığını görmenin etkisiyle bu yıl müthiş karamsardılar.

Geçen yıl ve bu yIl İran

Muhtemelen aynı sebeple, dikenli konulara bu yıl daha serinkanlı yaklaşıldığı fark ediliyor. Çünkü, geçen yıl, İran konusu tartışılırken de hayli ileri lâflar edilmiş. "Bizim için tehlike İran değil rejimidir; rejim Batı Dünyasının apaçık düşmanıdır" diyen de, orada durmayıp "Ne zaman değişeceğini bilmiyorum, hatta rejim değişikliğini çabuklaştırmanın zorluğundan da haberdarım, ama yine de rejimin mutlaka değişeceğine inanıyorum" diyen de çıkmış.

Geçen yıl İran'ı 'İslâm uzmanı' diye bilinen, biri Neo-Çılgın gruptan iki kişiye tartıştıran Bilderberg, bu yıl daha farklı kişileri konuşmacı olarak dâvet etmişti. Etrafımdakilerden de tasvip gördüğünü fark ettiğim şu görüşler geçen yıl ifade edilenlere hayli aykırı: "Unutmayalım, İran ne de olsa bir milli-devlet... Rejim bazılarının sandığı gibi gidici değil; askerî dış müdahale rejimi daha da güçlendirir... Nükleer konusu İran halkından tasvip görüyor; yönetim istediği zaman silâh yapabileceği noktaya kadar gelip durmak niyetinde; Japonya da öyle yapmıştı... İran sıradan bir ülke değil; usta stratejistleri ve mâhir diplomatları var... Rusya ve Çin, İran konusunda, Batı ülkeleri gibi ideolojik takıntıya sahip değiller..."

Bu serinkanlı değerlendirmeyi Bilderberg toplantısında dinlemek gerçekten göz açıcıydı. 'Hüsnü kuruntu' deseniz de yazacağım: Özellikle bu oturumda, "Acaba geçen yılın toplantısında atıp tutanların söylemleri boşa çıkınca uğranılan hayal kırıklığı mı Bilderberg'in beni dâvet etmesine sebep oldu?" diye düşünmeden edemedim.

Dünyayı ve bizi ilgilendiren iki temel konuda son iki yılın Bilderberg'lerinde konuşulanlar aşağı yukarı bunlar... Geçen yılın öngörülerinin boşa çıkması ne kadar dikkat çekici...

Bilderberg'te konuşulanlar

Hepinizin Bilderberg toplantılarında neler konuşulduğunu merak ettiğinizi biliyorum elbette. Biliyorum, çünkü yola çıkarken ben de en çok neler görüp neler dinleyeceğimi merak ediyordum.

Gözlemimi hemen kaydedeyim: Bilderberg toplantılarında konular içten ve etkin ifadelerle ele alınıyor, enine boyuna irdeleniyor, karşıt görüşlerle de sınanıyor. Katılımcılar bütün sorulara açıklar, ancak önceden belirlenmiş genel çerçeve içine girmeyen yan konulara yüz vermiyor, o tür soruları cevapsız bırakıyorlar.

Dünya liderlerinin söz alacağı bir toplantı düzenleseniz orada hangi 'global' konuların konuşulmasını istersiniz: Irak... İran... İsrail-Filistin ihtilâfı... Afganistan... AB... NATO... Petrol fiyatları... Bu yılın Bilderberg toplantısında bu genel başlıklar altına giren konular enine boyuna tartışıldı. Geçen yılın dosyasına bakıyorum da aynı konuların neredeyse aynı kişiler tarafından işlendiğini görüyorum. Fikri tâkip duygusu hayli yüksek bir örgüt Bilderberg...

KİŞİLER VE TARTIŞMA KONULARI

Philip Zelikow ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice'ın etkisi her halinden belli olan danışmanı. Robert Zoellick ise, dinlediğinizde, "Bir bürokrata bu kadar farklı alanda sorumluluk yüklenir mi?" duygusuna kapılacağınız kadar her olayın içerisinde bir başka Amerikalı bürokrat; Dışişleri Bakanlığı müsteşar yardımcısı koltuğunda oturuyor. Franco Bernabe ise Rothschild-Europe kuruluşunun başkan yardımcısı; Çin petrol şirketinin yönetiminde bulunan tek Avrupalı. Carl Bildt İsveç'in eski başbakanı. Thierry de Montbrial Fransa Uluslararası Araştırmalar Kurumu Başkanı. Neelie Kroes Avrupa Komisyonu üyesi. Tabii bir de Henry Kissinger.

O kadar katılımcı arasından kulağımı en çok bu isimler konuşurken kabarttım. Onlar da her vesileyle söz alıp görüşlerini çekinmeksizin diğer katılımcılarla paylaştılar.

Toplantılar tek bir konuya ayrılmış oturumlar halinde yapılıyor. Herkes sahnenin karşısında soyadı sırasına göre yerleştiriliyor. Toplantı sonunda resmen açıkladıkları katılımcılar listesi elinizde, oturma düzeni şeması da önünüzde, konuşanın kim ve nerede görevli olduğunu hemen öğrenebiliyorsunuz.

Diğer yıllardan süregelen gündem maddelerine bu yıl iki ülke özel başlıklarıyla eklenmişti: Çin ve İtalya. Dünyanın en kalabalık ülkesi dünya standartlarını zorlayan bir ekonomik gelişme içerisinde. Petrol fiyatları artışında dünyanın kan ve baruta bulanmışlığının da payı var, fakat özellikle Çin'in devleşen enerji ihtiyacı petrolü değerlendiren önemli bir unsur. Yine de, biri, "Herkes Çin'i, Hindistan'ı suçluyor, ama" dedi, "Artan enerji talebinin üçte ikisi gelişmiş ülkelerden..." Bir de Çin'de sistemin içine kapanıklığı rahatsız ediyor. İtalya ise, Berlusconi dönemini kapatıp Prodi'li büyük koalisyona geçtiği için ilgi odağı; siyasî bakımdan izlenmeyi hak eden ülkelerin başında geliyor.

Rusya da grubun ciddi izlediği bir ülke. Enerji kaynaklarını dış politikasında kullanıyor Rusya; Çin bile Sibirya gazıyla Rusya'ya bağımlı. Rusya'nın en çekindiği ülkenin İran olduğu tespiti ilginçti; İran'ın İslâm Dünyası üzerindeki etkisi yüzündenmiş bu etki. Rusya'dan 'Yeni KGB İmparatorluğu' diye söz eden de çıktı. Putin'den duyulan tedirginlik elle tutulur boyutlarda.

Dünya sistemine en büyük tehdit bizim bölgemizden geliyor. En büyük öz-eleştiri, ilişkilerde daha çok 'savunmada kalındığı' yönünde geldi. 'Düşman kimdir?' iyi belirleyip ideolojisine karşı çıkılması gereği üzerinde duruldu. Bizde zaman zaman patlayan 'yaşam tarzı' kavgası vardır ya, bu konu Bilderberg için de önemli...

TARTIŞMA SÜRÜYOR DA SÜRÜYOR...

Oturumlarda konuşulanlar orada kalmıyor, aralarda ve özellikle yemeklerde tartışma sürdürülüyor. Konuşulanları daha dar bir grupla tartışmaya devam ediyorlarsa hiç şaşırmam. Herkesle tartışılan konular birinci dereceden ilgilileri veya uzmanları tarafından ayrıca neden gündeme taşınmasın; uzman ile yetkili, ilgisizleri dışarıda bırakarak konuyu tartışmaya neden devam etmesin?

Modern dünyanın karşı karşıya geldiği en ciddi sorunun iklim değişikliği olduğunun farkında Bilderberg; hemen her başlık altında bir punduna getirilip bu konuya değinildi. Refah arttıkça enerji tüketimi tetikleniyor, o da global ısınmayı etkiliyor. Geri kalmış ülkelerde ağaçsızlaşma tehlikesi var; bu da iklim değişimi üzerinde müthiş etkili. Gerekirse maddi karşılığını ödemeyi düşündürecek kadar ciddi bir sorun olarak görülüyor bu. Yakın zamanda alternatif enerji kaynaklarına dayalı bir hayat beklemiyorlar; yine de etonol, mısır gibi alternatifler yabana atılmıyor. Uzun ömürlü piller üzerinde de çalışılıyormuş. Biri "Şapkadan yeni kuş çıkmayacak, böyle bir şansı yok enerjinin" dedi; dolayısıyla amaç hâlâ 'enerji kaynaklarına kolay ulaşım' olarak ortada duruyor.

Tedirginlik listesinin ilk sıralarında nükleer ve kitle imha silâhları konusu yer alıyor. En çok endişe edilen konu terörün yaygınlaşması ise, ondan daha da korkulan çok can alıcı silâhların terör örgütlerinin eline geçmesi... Biri, "İstesek de istemesek de kitle imha silâhına sahip olacak ülkeler çıkacaktır; bu alanda caydırıcı tedbirlerden çok ikna yolunu denemek lâzım" dedi.

Notlarımda altını iki kez çizdiğim şu sözler ilk dinlediğimde beni güldürmüştü; gelişmekte olan ve reforma ihtiyaç duyulan ülkelerle ilgili söz bakalım sizde ne etki yapacak: "Reformun gerekliliğini herkes görüyor, orada bir sorun yok; sorun, reform yaptıktan sonra yeniden seçilebilmekte..."

Tartışırken, özellikle Bilderberg'te ön planda görünen isimler, bir vesile bulup "Bu konularla ilgileniyoruz diye bizim dünyaya hükmettiğimizi söyleyenler çıkıyor" diyebiliyorlar. Kendileriyle alay güdüsü fazla yüksek bir grup bu; böyle bir cümlede derhal kahkahalar salonu dolduruyor.

Bilderberg'in gündemindeki konuların toplantılar sonrasında yepyeni bir biçim alabildiği dönemler oldu. Tıpkı, bu toplantılara katıldıktan sonra bahtları açılıp alanlarında yükselen politikacı ve bürokratlar gibi bir durum. Bilderberg toplantılarını düzenleyenler yükseleceği zaten belli kişileri mi dâvet ediyorlar, yoksa o kişilerin önlerinin açılmasında Bilderberg'e katılmalarının mı rolü var? Tartışma konuları da öyle: Sonradan farklı biçim alabilen konuları öngörüp başlıkları öyle mi tespit ediyorlar, yoksa Bilderberg'teki tartışmalar olaylara yön mü değiştiriyor? En ciddiye alınması gereken soru bu.

Kim bu Bilderbergçiler?

Toplantılarda önceden belirlenen konuşmacıların sunumundan sonra tartışmalara geçiliyor. Söyleyecek sözü, soracak sorusu olanlara en uzunu üç dakikayı geçmemek üzere konuşma fırsatı tanınıyor. Özellikle yemeklerde masa sohbetlerine önem veriliyor.

Bilderberg'ten söz açılınca, konu ister istemez toplantılara katılanlara geliyor. Bilderberg toplantılarına katılanlara ne denebilir? Kolaylık olsun diye 'Bilderbergçi' demekte bir mahzur olmasa gerek.

Sanırım hemen fark ettiniz: Son toplantısına ben de katıldığım halde kendimi Bilderberg'ten dışlar gibiyim. Bunun sebebi, Bilderberg'e katılanların kabaca iki gruba ayrılması: Biri, kuruluştan beri, ya da hiç değilse epeydir sürekli katılanlar... Bir de, tek atışlık katılımcılar... 'Bilderbergçi' daha çok her yıl gelen sürekli katılımcılara yakışan bir sıfat; bir kez çağrılan veya çağrılması için her seferinde dâvet edilmesi gerekenleri farklı bir kategoride tutmak şart...

Yeniler ilk akşam verilen yemekte kendilerini derhal belli ediyorlar... Tesadüfen oturduğum masada birbirlerini iyi tanıdığı belli olan farklı ulustan katılımcılar vardı; hemen "Siz ilk kez galiba?" diye dostluk ellerini uzattılar. Yanıbaşımda oturan Portekizli, gazeteci olduğumu öğrendiğinde "Aaa, bizler de öyle" dedi. Sonradan katılımcılar listesine baktığımda, Francisco Pinto Balsameo'nun Portekiz'de bir medya grubunun başkanı olduğunu gördüm. Bir başka sıfatı daha vardı masa arkadaşımın: Eski başbakan...

AİLE GELENEĞİ

Bilderberg'i Bilderberg yapan ve üzerine bu denli ilgi çekmesini sağlayan, katılımcıların düzeyi zaten. Her yıl dünyanın bir yerinde yapılan toplantılara işlerini güçlerini bırakarak katılan kişiler ülkelerinin önde gelenleri. Devlet ve hükümet başkanları, özelliği olan bakanlar, şirketler ve finans dünyasının liderleri, uluslararası örgütlerin yöneticileri... Nereye dönseniz haberlerden âşina olduğunuz bir simayla karşılaşıyorsunuz...

Bu yılın toplantısı bu yönden biraz zayıftı. NATO genel sekreteri Hoop Scheffer ile ABD senatörleri Hillary Clinton ve Joseph Biden bekleniyordu, gelemediler... Bilderberg'i 'aile geleneği' görüp her toplantısına katılan Hollanda Kraliçesi'ni saymazsak, devlet ve hükümet başkanları iltifat etmemişti Kanada'daki buluşmaya; buna karşılık Avrupa ülkelerinden bolca bakan vardı. Çoğu katılımcının adının karşısında ise 'eski başbakan' veya 'eski bakan' sıfatı okunuyordu.

Gözlerimin Hillary Clinton'u aramasının sebebi, New York senatörünün iki yıl sonra yapılacak seçimde başkanlığa adaylığını koyacağı yolundaki güçlü beklenti... Eşi Bill Clinton dahil pek çok ABD başkanı, adaylık koymadan hemen önce, Bilderberg'te varlık göstermişlerdi. Margaret Thatcher'dan Tony Blair'e kadar pek çok İngiliz politikacının adına da, başbakanlığa gelmelerinden hemen önceki Bilderberg toplantısının katılımcılar listesinde rastlanıyor.

Margaret Thatcher muhalefetteki Muhafazakâr Parti'nin yükselen yıldızı olarak katıldığı toplantıda hiç söz almamış... Söylenen o ki, yemeklerin birinde kendisini Henry Kissinger'ın yanına oturtmuşlar ve o dönemde ABD'nin dışişleri bakanı olan kıdemli politikacı, "Sizin görüşlerinizi de merak ediyoruz" demiş İngiliz politikacıya... Sonrasında dinledikleri görüşleri pek beğenmişler...

GÖRÜNTÜ: BEYAZ VE ERKEK

Toplantılarda önceden belirlenen konuşmacıların sunumundan sonra tartışmalara geçiliyor. Söyleyecek sözü, soracak sorusu olanlara en uzunu üç dakikayı geçmemek üzere konuşma fırsatı tanınıyor. Özellikle yemeklerde masa sohbetlerine önem veriliyor. Daha önce katılmış bir dostum, "Yemekte hep farklı birileriyle görüşmeni sağlamak için seni kendileri oturtabilirler" demişti; buna fırsat vermeyecek biçimde davranıp hep değişik masalara oturduğum için bir yönlendirme yapmaları gerekmedi.

Son toplantıya katılanların üçte biri süreklilerdi. Birbirlerini yıllardır tanıyan yakın dostlar sayabilirsiniz onları. Politikacı, bürokrat, uluslararası kuruluş yöneticisi, sanayici, finansör, petrolcü; hepsi birbirlerine ilk adlarıyla hitap ediyorlar... İlk kez katılanları ise, etraflarına sıkıntılı bakışlarından çıkartabiliyorsunuz. Bir de, tanıştıkları herkese kartvizitlerini dağıtıyor yeniler...

Şimdi şaşıracağınız bir ayrıntı: Toplantıya katılanların ağırlıklı görüntüsü erkek ve beyaz oluşlarıydı. Bazı başkanlara danışmanlık yapmış Vernon Jordan beyaz görüntüye aykırı tek kişiydi. O kadar kalabalık içerisinde kadınlar iki elin parmakları kadar bile yoktu.

ORTAK PAYDA KÜRESELLEŞME

Şöyle bir ortam düşünün: Ülkelerinde karar alma mekanizmasının tam ortasında bulunan politikacı ve bürokratlar, hangi konulara önem verdiklerini belli eden konuşmalar yapıyorlar... BM, NATO, Avrupa Birliği, Dünya Bankası, UNDP gibi uluslararası örgütlerden katılımcılar ise kendi ilgi alanlarına giren konularda sorunları ve çözüm yollarını paylaşıyorlar... Coca Cola, Laferge, BP, Shell, DaimlerCrysler, ThyssenKrupp, Rothschild, AXA gibi dev şirketlerin patronları veya üst düzey yöneticileri de oradalar; görüşlere itiraz edebiliyor, kendi mülâhazalarını paylaşabiliyorlar... Tabii, bu tartışmalara dünyanın nereye gideceğine dair görüşü olan gazeteci ve yazarlar da katılabiliyor...

Bilderberg'in en çarpıcı ürünü, dünyayı hâlâ etkisi altında tutan 'küreselleşme' dalgalanması... Bilderbergçilerin dinleri, dilleri, ilgileri farklı olabilir, ama hepsini birleştiren en önemli özellik 'küreselleşme' taraftarı oluşları. Bilderberg müdavimlerinden Financial Times'tan Martin Wolf'un 'Why Globalism Works' (Küreselleşme neden işliyor) adlı kitabı genel hatlarıyla ortak görüşü yansıtıyor. Kendisi bu yılki toplantıda yoktu, ama pek çok konuşmacının anma ihtiyacı duyduğu bir kişi de, 'Dünya Düzdür' kitabına imza atmış New York Times yazarı Thomas Friedman'dı...

Buradan geçen herkesin anlatacağı bir Henry Kissinger öyküsü vardır herhalde. Kaç konuşmacı, karşılarında oturan ABD'li kurt politikacının gözünün içine bakarak, "Henry vaktiyle şöyle demişti" diye başlayan cümle kurdu, sayamadım. Bazısı kitaplarına atıfta bulundu. Her konuda görüşü alınmak istendi. O ve kimbilir kaç yaşındaki David Rockefeller Bilderberg toplantılarının belleği sayılıyorlar...

Yazının burasında "Bu adamlar Bilderberg'te ne konuşuyorlar?" sorusu aklınıza iyice takılmıştır sanırım.

İşin sırrı, koyu gizlilikte

Grubun korumalarından birinin, "Şu gördüğünüz kişi iki günde tam 5000 kare fotoğraf çekti" diye işaret ettiği İspanyol Estulin de kıdemli bir Bilderberg gözlemcisi. Otele katılımcı taşıyan camları karartılmış otomobillere yöneltti kamerasını; kaldığım 13. kattan aşağıya her bakışımda, Estulin'i, otel içindeki hareketleri yakalamaya çalışırken görüyordum.

Bilderberg toplantısının yapılacağı, konukların üç gün boyunca misafir edileceği Kanada'nın Ottawa kentindeki Brookstreet Hotel'e girerken minibüsün penceresinden etrafta toplananlara gözüm takıldı. İlk aklıma gelen, hayatının son 34 yılını Bilderberg'i izlemeye vakfetmiş Jim Tucker'ın protestocu kalabalık arasında bulunup bulunmadığı oldu. Dünya, Bilderberg'le ve her yıl değişik yerlerde yapılan toplantılarıyla onun ısrarlı tâkibi sebebiyle haberdar.

34 yılın alışkanlığını ben katılıyorum diye bozacak değil ya; James P. Tucker Ottawa'ya benden önce gelmişti.

Grubun korumalarından birinin, "Şu gördüğünüz kişi iki günde tam 5000 (beşbin) kare fotoğraf çekti" diye işaret ettiği İspanyol Daniel Estulin de kıdemli bir Bilderberg gözlemcisi. Otele katılımcı taşıyan camları karartılmış otomobillere yöneltti kamerasını; kaldığım 13. kattan aşağıya her bakışımda, Estulin'i, otel içindeki hareketleri yakalamaya çalışırken görüyordum.

Amerikalı bağımsız belgesel yapımcısı Alex Jones'a Kanadalı görevliler takmış... Sınıra gelen her Amerikalı ehliyetini gösterip Kanada'ya geçebiliyor; Jones ise Ottawa Havaalanı'nda saatler geçirmek zorunda bırakıldı. Sonunda saldılar, ancak 24 saat içinde ülkeyi terk etmesi şartıyla...

Dışarıdan bakıldığında durum böyle...

İçeriden bakıldığında ise şunu gördüm: Kıdemli Bilderbergçiler kendilerini yakın tâkibe almış kişilerden ve iddialarından fazla gocunmuşa benzemiyorlar. Başından sonuna bütün oturumlarını izlediğim, her yemeğine herkesle birlikte katıldığım için rahatlıkla iddia edebilecek durumdayım: Kendilerine gösterilen ilgiden de, haklarında ifade edilen iddialardan da keyif alıyor Bilderbergçiler... Üç gün boyunca, neredeyse her fırsatta, "Hani bizim dünyayı yönlendirdiğimiz söylenir ya" ve "Dışarıdakiler Kanada'yı bölmek üzere toplandığımız iddiasındalar" türü cümleler işittim. Her ortamda en büyük alkışı bu tür cümleler aldı; hem alkışladılar, hem de güldüler...

GİZLİLİĞİN BU KADARI...

Bilderberg dünyanın en gizli örgütü, buna hiç kuşku yok... Gizlilik daha dâvetle birlikte başlıyor ve hiç bitmiyor. Gelen bütün belgelerin üzerinde 'gizli ve mahremdir' ibaresi mutlaka yer alıyor sözgelimi; gazetenin ortak faks cihazına gönderilseler bile...

Toplantılar başkalarına kapatılmış otellerde yapılıyor. Üç gün boyunca katılımcılar dışarıya çıkmıyorlar. İkinci gün öğleden sonra için öngörülen 'müze ziyareti' güvenlik gerekçesiyle iptal edildi. Koca bir otelde 125 kişilik katılımcı grubu, bazılarının sekreterleri ve korumaları, çoğu bu iş için gelen organizasyon sorumluları... Yani taş çatlasa 200 kişiyi aşmayan bir topluluktuk... Çok katlı otelin son üç katındaki odalarda yattık, giriş katında kahvaltı edip yemek yedik, ikinci katta da toplantı yaptık...

İkinci gün, biraz da ne olacağını görmek için, sürekli takmamız için verilen boyun kartım olmaksızın toplantıya geldiğimde, kulağındaki telli irtibattan koruma olduğu anlaşılan bir genç yanımda bitti ve kartsız salona giremeyeceğimi hatırlattı. Ottawa'ya seyahat planımı son anda değiştirip başka saatte bir uçakla gitmeye karar verdim; ilk uçaktan inmediğimi fark edince derhal telefonla ulaştılar. Üzerinde yalnızca 'B' harfi bulunan ve aylar öncesinden gönderilen etiketi yapıştırmam gerekmez diye yanıma küçük bir valiz almıştım, "Ne olmaz, ne olur" uyarısıyla ona da etiket takıldı.

Güvenlik Bilderberg için her şeyin önünde geliyor. Sonunda olan şu: Güvenliği biraz aşırıya vardırdığınızda kendinizi başkalarından koparıyorsunuz, bu da grubun doğasında varolan 'gizlilik' görüntüsünü daha da koyulaştırıyor.

GAZETECİ BOL, AMA HABER YOK

Listeye şöyle bir bakıyorum da, toplantıda hiç de küçümsenmeyecek sayıda gazeteci varlığını fark ediyorum: Avusturya'nın Der Standard gazetesi yayıncısı Oscar Bronner, Burda yayın grubunun patronu Hubert Burda, Kanada Globe and Mail gazetesi yayıncısı Phillip Crowley, Alman Axel Springer Medya Grubu yöneticilerinden Mathias Döphner, Wall Street Journal gazetesi editörlerinden Paul Gigot, Alman Die Zeit gazetesi editörü Josef Joffe, yardımcısı Matthias Nass, Times gazetesi editörlerinden Anatole Kaletsky, Le Figaro yayın yönetmeni Yves de Kerdrel, Time-Warner Medya Grubu'ndan Norman Pearlstine, Danimarka Politiken gazetesi yönetmeni Toger Seidenfaden, International Herald Tribune'dan John Vinacur, Financial Times yönetmen yardımcısı Martin Wolf...

Bu kadar gazeteci toplantıya katıldı, ama hiçbiri gazetelerinde toplantıdan söz etmeyecekler... İki yıl önce, Financial Times'ta 'Bilderberg nedir?' gibisinden kısa bir değerlendirme haberi çıkmıştı. Kanadalı gazete patronunun yayın organını her toplantı günü merakla açtım; açmamla kapamam bir oldu. Bütün toplantıları baştan sona izleyen gazetecinin gazetesinde 'Bilderberg' sözcüğü hiç geçmedi.

Bu koyu bir gizlilik tabii... Rusya'dan söz ederken şu cümleleri sarf eden gazeteci aramızdaydı: "Geçen hafta Moskova'da Uluslararası Basın Enstitüsü (IPI) toplantısı yapıldı. Açılışa Putin de katıldı ve eleştirildi. Ertesi gün gazetelere merakla sarıldım, ama heyhat, toplantıdan da, açılışta Putin'in eleştirildiğinden de tek satır bahis yoktu. Rusya'da basın özgürlüğü bu kadar işte..." Aynı meslektaş, kendi katıldığı toplantıdan yönettiği gazetede hiç söz edilmemesini sineye çekebiliyor...

GİZLİLİK GÖRÜNTÜYÜ PEKİŞTİRİYOR

Bilderberg'e katılanların kimlikleri açısından güvenlik takıntısını anlamak mümkün de, toplantıların bu denli koyu bir gizlilikte yürütülmesi yine de çok anlamsız. Bu anlamsızlığa anlam kazandıran tek nokta, Bilderberg'in ciddiye alınmasında sürdürülen gizliliğin büyük payının bulunması. Bilderberg toplantılarına katılanların büyük bir bölümü geldikleri ülkeleri yöneten insanlar zaten... Bir bölümü de önemli uluslararası örgütlerin başındalar... İşadamları finans, petrol, sanayi, medya dallarında bir numara... Bilderberg, onlara, ülkelerinin en önemli adamları olmaktan daha fazlasını sağlıyor; Bilderberg'le 'dünyayı yöneten sınıf' görüntüsünü kazanıyorlar...

Bu görüntünün onlara büyük keyif verdiğinden hiç kuşkunuz olmasın...

fehmi koru / 1

Gitmek mi zor, gitmemek mi?

Hayatımın çeşitli dönemlerinde tartışma merkezi haline geldiğimi hatırlıyorum, bazılarını sizler de hatırlayabilirsiniz. Gazetecilik bu, birinin nasırına basmadan yapılmaz; basılan nasır ise, mâlum, ses çıkarır... Biriyle kalem tokuşturursun, sesi dört bir yandan duyulur... Müsaadenizle buraya kaydetmek istediğim bir yeni durum bu yaşımda karşıma çıktı: Bu yılın Bilderberg toplantısına dâvet edildim, gazeteler günler ve günler boyu hakkımda yazılar yazdı, televizyonlar program yaptı. Hem de ben sustuğum halde...

İlk haber Sabah gazetesinde çıktı. Metehan Demir imzasıyla yayımlanan haberde, 'Büyük sürpriz: Fehmi Koru esrarengiz Bilderberg toplantısına mı katılacak?' sorusu gündeme taşınıyordu. Ardından, Milliyet gazetesi, 'Ankara Kulisi' sütununda, 'Bilderberg mi değişti, yoksa Fehmi Koru?' sorusunu başlığa taşıyan bir uzun değerlendirme yazısı ile arkadan yetişti. Zaman gazetesi ise, pazar eki Turkuaz'da çıkan 'Bâb-ı Âli'de Bilderberg bahisleri' yazısı ile kervana katılmakta gecikmedi. Başka gazetelerde de irili-ufaklı benzer haberler yer aldı.

Bâb-ı Âli konuyu gerçekten ciddiye almış ve bekliyordu. Hergün bir yayın kuruluşundan gelen görüş açıklama çağrılarına, Sabah, Milliyet ve Zaman'a verdiğim cevabı tekrarlıyordum: "Çağrılacağım benim de kulağıma geldi, ama henüz dâvetiye almadım..." Buna rağmen, daha önce Bilderberg'e katılmış bir yazar, çağrılsam da gitmeyeceğim üzerine bahse girdiğini açıklıyor, kimi "Canı isterse gitsin" aldırmazlığını sergilerken, kimi de, "Giderse bugüne kadar yazdıklarına ters düşmüş olur" bilgiç tavrına bürünüyordu...

Galiba bu benim kaderim...

Bir keresinde, Hikmet Çetin 'ziyaret eden ilk dışışleri bakanı' unvanını kazanacağı İsrail gezisine çıkarken uçağında taşıdığı üç gazeteciden biri olarak beni de yanına almıştı. İlk defa Kudüs'ü de görecektim ve çok heyecanlıydım; okuyanlar heyecanımın oradan yazdığım yazılara da yansıdığını hatırlayacaklardır. Ziyaretin ikinci günü basın merkezine indiğimde hayatımın ilginç sürprizlerinden biriyle karşılaştım: Hürriyet gazetesi, Hikmet Çetin'i bir tarafa bırakmış, "O da İsrail'de" diye beni haber yapmıştı...

İlginin sebebi ne ola?

Bana bu kaderin yakıştırılmasının sebebi, bazı medya yöneticilerinin, beni, kendime biçtiğim rolden daha farklı bir yere yerleştirmesi olabilir. Ben kendimi hep 'gazeteci' olarak bildim; o sebeple de yalnız 'ziyaret eden ilk dışişleri bakanı' ile değil, 'ilk başbakan' ve 'ilk cumhurbaşkanı' ile de İsrail'e gitmekte hiçbir sakınca görmedim. O ülkeye yaptığım ziyaretler, benim İsrail hükümetinin uyguladığı yanlış politikaları eleştirmeme engel değil ki... Üstelik, daha önce yazdıklarımın doğruluğunu test etmeme yaradı o ziyaretler; sonraki yazılarımı daha 'bilerek' yazmama da yardım etti.Bilderberg'e gitmek farklı mı?

Gazetelerde okudukları haberlerden etkilenerek heyecan içerisinde "Doğru mu?" sorusunu iletenler çıktığına göre, Bilderberg'e katılmamı mahzurlu gören sevenlerim olduğunu düşünüyorum. Bir okur, cep telefonuma gönderdiği mesajda İnternet'ten ulaşılabilen 'Bilderberg-karşıtı' bir videonun adresini duyurdu bana. Benim de izlediğim bir internet sitesi 'Gitsin mi, gitmesin mi?' anketi düzenledi okurları arasında. ("Gitsin" diyenlerin oranı yüzde 55 çıktı).

Belki inanmayacaksınız, ama ben yine de yazayım: Katılma dâvetini aldığımdan bu satırları yazdığım şu saate kadar, "Acaba gitmeyeyim mi?" hissi bir an bile içimden geçmedi. Ne tereddüdü, çok heyecanlandım bile... Gazetelerde çıkan haber ve değerlendirmelerin beni dâvet edenleri caydıracağı endişesini uzun süre içimden atamadım. Hiç değilse bazı yayınların ya beni ya da Bilderberg'i vazgeçirme amaçlı olduğunu bugün de düşünüyorum. Son ana kadar "Ya cayarlarsa" diye içim içimi yedi.

'Dışarıdan' mı tercih edersiniz, yoksa 'içerinden' olsun?

Bugüne kadar Bilderberg konulu sayısız yazı yazdım. Milliyet bunlardan 34'üne ulaşmış. Her yazım gibi Bilderberg ile ilgili olanları da olağanüstü titiz araştırmalardan sonra kaleme aldım. Dışarıdan bir insan ne kadar iyi bilirse o kadar iyi biliyordum Bilderberg'i. Her yıl Bilderberg zamanı (mayıs ve haziran ayları) toplantının nerede yapılacağını öğrenmeye çalıştım, toplantı sonrası da kimlerin katıldığını ve neler konuşulduğunu sizlere aktardım. Tabii hep 'dışarıdan'...

"Katılır mısın?" dâveti, bugüne kadar 'dışarıdan' izlediğim bir grubun çalışmalarını 'içeriden' görüp müşahede etme imkânı demek benim için... "Hayır, gelmiyorum" demek, "Benim önyargılarım bana yeter, gözlem ihtiyacım yok" anlamı taşımaz mı? Gözüne at gözlüğü takılmış önyargılarının esiri biri olmaktan hayat boyu kaçındım ben. Bilderberg'e dâvet edilmeyi kendim için bir 'zafer' olarak görmekten daha çok, toplantıya katılmayı okurlarıma karşı yerine getirilmesi bir görev telâkki ettim.

Benim birincil görevim, bildiklerimin, gördüklerimin, okuduklarımım muhassılasını okurlarla paylaşmak çünkü... Aslında eline kalem alan herkesin, gazetecinin, yazarın, programcının ilk görevi bu değil midir?

Şifreleri kırmak...

Bilderberg'e katıldım, Bilderbergçiler'le üç gün ve üç gece geçirdim; şimdi kendimi daha yetkin hissediyorum. Bugüne kadar konuyla ilgili yazdıklarım olaya dışarıdan bir bakıştı; bundan sonra Bilderberg ile ilgili yazacaklarım toplantılara katılmış birinin gözlemleri olacak...

Bunu hafife almayın. Bilderberg tarihinde, katılanlardan yalnızca bir kişi, İngiliz politikacı Denis Haley, bir gazeteciye toplantılarla ilgili geniş açıklama yapmıştı... Son iki yıldır Türkiye'den katılanlar televizyon ekranları ve gazete köşelerinde bazı ayrıntılara giriyorlar...

Daha önce katılan bir meslektaş, "Senin çağrılmanın zamanı gelmişti" dedi bana; artık ne demekse... Bir başka katılımcı, "Döndüğünde şifreleri kırmanı bekliyoruz" diye fısıldadı kulağıma. Toplantıdan ayrılırken, bir katılımcı, "Ne olur, dönünce, petrol fiyatlarını on yıl için belirlediğimizi yaz da fiyakamız artsın" dedi gülerek...

"Şifre kırmak... Komplo teorileri... Ne oluyoruz?" şaşkınlığına düşmeyin sakın. Bilderberg'e gittim ben, Kanarya Sevenler Derneğinin yıllık toplantısına değil...

kitap özetleri